| การรับรู้และการช่วยเหลือของพ่อแม่ที่มีบุตรชายวัยรุ่นเสพติดยาบ้า |
|
| Wednesday, 28 July 2010 | |
|
เรื่อง การรับรู้และการช่วยเหลือของพ่อแม่ที่มีบุตรชายวัยรุ่นเสพติดยาบ้า ผู้วิจัย นางวันเพ็ญ ใจปทุม นางสุภาริณีย์ สายแสงทอง นางศศลักษณ์ กล้าไพรี ปี 2544 บทคัดย่อ รายงานการวิจัยเรื่องการรับรู้ และการช่วยเหลือของพ่อแม่ที่มีบุตรชายวัยรุ่นเสพติดยาบ้ามีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการให้ความหมายยาบ้าตามการรับรู้ของพ่อแม่และพฤติกรรมการช่วยเหลือของพ่อแม่ที่มีบุตรชายวัยรุ่นเสพติดยาบ้า ผลของการวิจัยเพื่อนำไปเป็นแนวทางในการดำเนินงายของบุคลากรที่ทำงานด้านยาเสพติด ในการให้บริการปรึกษาครอบครัว และเพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการช่วยเหลือของพ่อแม่ต่อไป การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาโยรูปแบบงานวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ พ่อแม่ที่มีบุตรชายวัยรุ่นเสพติดยาบ้า อายุระหว่าง 15 – 19 ปี ตึกโกเมนโรงพยาบาลธัญญารักษ์ จำนวน 20 คน (เป็นพ่อแม่ 10 คน, แม่ 10 คน) โดยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก (Indepth interview) แบบกึ่งโครงสร้าง (Semi-Structure interview) เป็นรายบุคคลโดยการสัมภาษณ์พร้อมกันทั้งพ่อและแม่ เพื่อให้ได้ข้อมูลเป็นจริงและการใช้คำถามเดียวกันทั้งพ่อและแม่เป็นการทดสอบข้อมูล ตลอดจนช่วยให้ได้ข้อมูลกลุ่มลึกมากขึ้น ทั้งในด้านของความรู้สึกรวมถึงการตีความการให้ความหมายของพ่อแม่ที่บ่งบอกถึงการรับรู้ การให้ความหมายเกี่ยวกับยาบ้าและพฤติกรรมการช่วยเหลือของพ่อแม่ที่แตกต่างกันออกไป ข้อมูลที่ได้จากการสัมภาษณ์นำมาประมวล และวิเคราะห์เพื่อหาคำอธิบายพฤติกรรมที่เกิดขึ้น ผลจกการศึกษาพบว่า การรับรู้ของพ่อแม่เกี่ยวกับความหมายของยาบ้าพ่อแม่ให้ความหมายของยาบ้าในทางที่ไม่ดี คือยาบ้าเมื่อเสพเข้าไปแล้วทำเกิดผลกระทบทั้งต่อ ร่างกาย จิตใจ และพฤติกรรมทำให้สังคมไม่ยอมรับ ส่วนความหมายของยาบ้าในทางที่ดี คือใช้แล้วขยันทำงานไม่หลับ ร่างกายกระปรี้กระเปร่า ซึ่งพ่อบางคนรับรู้โดยประสบการณ์ตรง คือยาเคยทดลองใช้ และมีแม่บางรายไม่สามารถบอกความหมายของยาบ้าได้ เนื่องจากไม่ทราบไม่รู้จักมาก่อน การรับรู้ว่าลูกติดยาบ้าของพ่อแม่ รับรู้โดยการสังเกตจาก อาการทางร่างหายจิตใจและพฤติกรรม มีผู้อื่นบอก เช่น ครูและเพื่อนบ้าน จึงทราบว่าลูกเสพยาบ้า ความรู้สึกของพ่อแม่เมื่อรู้ว่าลูกติดยา ความรู้สึกแรกที่พบคือ รู้สึกเสียใจมาก บางรายโกรธ ถึงขั้นทุบตีลูก โทษตนเองว่าดูแลลูกไม่ดี น้อยใจที่ลูกไม่เชื่อฟัง รู้สึกท้อแท้กลัวลุกจะรักษาไม่หาย อายกลัวจะเสียชื่อเสียง การค้นหาสาเหตุ จากการศึกษาพบว่า สาเหตุที่ทำให้ลูกติดยาคือ การคบเพื่อนที่ติดยาเสพติด และพฤติกรรมเกเร มีสมาชิกในครอบครัวติดยาบ้า จึงมีพฤติกรรมเลียนแบบ ติดจากการมีโรคประจำตัว มีปมด้อย เช่น หอบหือ ชัก พ่อแม่ไม่เข้าใจลูกไม่ฟังเหตุผล พ่อแม่ไม่มีเวลาดูลูก ให้เงินลูกมากเกินไป อุปนิสัยของลูกชอบประชด พ่อแม่ตามใจ หรือบีบบังคับมากเกินไป |
|
| แก้ไขล่าสุดเมื่อ ( Monday, 11 April 2011 ) |
| < ก่อนหน้า | ถัดไป > |
|---|
